Nepargumenten tegen prostitutie

(Eerder op Facebook gepost, nu bijgewerkt, met meer links.) 

Vanavond zendt de EO de eerste aflevering uit van de serie 'Jojanneke in de prostitutie'. Jojanneke van den Berge beweert dat ze twee jaar uitgebreid onderzoek heeft gedaan en dat ze geen 'happy hookers' heeft gevonden. Ze laat alleen de zieligste gevallen zien. Verstandige hoeren hebben elkaar al van te voren gewaarschuwd dat ze bevooroordeeld was.

Jojanneke beweert dat 70% van de prostituees volgens het Openbaar Ministerie onder dwang werkt. In feite doet het OM helemaal geen wetenschappelijk onderzoek. Uit serieus onderzoek blijkt een percentage van onder de 10%. Nog steeds te veel, maar geen reden om zzp'ers die vrijwillig werken hun broodwinning af te pakken.

Al die aandacht voor dwang is een schijndiscussie. Dat maakt me zo pissig. De verbieders weten dat hun echte bezwaren niet rationeel zijn, daarom blazen de gedwongen prostitutie op. Er zijn vast christenen die dit lezen, of feministen die tegen prostitutie zijn. Als je dit werk mensonwaardig of onzedelijk vind, dan heb ik daar respect voor. Dat is een gevoel, daar heb ik geen argumenten tegen. Dan kan ik alleen maar zeggen: als je dat gevoel hebt, moet je niet in de prostitutie gaan werken. Het is sowieso werk dat niet iedereen aan kan, maar dat geldt eigenlijk voor elk beroep.

Ik ben wel blij dat er een discussie is, want de huidige regels slaan nergens op. In Utrecht mogen hoeren alleen in bordelen werken of op straat op de Europalaan, omdat er vermoedens waren van mensenhandel achter de ramen van het Zandpad en de Hardebollenstraat - wat me toch een veiliger werkplek lijkt. In theorie is prostitutie legaal in Nederland, maar veel gemeenten verlenen geen nieuwe vergunningen voor seksinrichtingen. In de praktijk zijn veel vrouwen daardoor afhankelijk van exploitanten die tijdens het bordeelverbod zijn begonnen, van ex-criminelen dus, die 100 tot 150 euro huur per dag vragen voor een peeskamertje. Op die manier maakt het beleid de kans op uitbuiting alleen maar groter.

En uitbuiting is een groter probleem dan dwang. Hoeren die het geld dat ze verdienen aan een pooier moeten geven willen niet per se een ander vak. Het is nu eenmaal een goed betaald beroep waar je geen opleiding voor nodig hebt. Als je zelfstandig bent, kun je werken hoe en wanneer je wilt. Er zijn zeker hoeren die een moeilijke jeugd hebben gehad, psychische problemen hebben of drugs gebruiken. Maar denk je dat zulke mensen gelukkig worden als ze bij de Blokker achter de kassa gaan staan en iedere zondag naar de kerk gaan? (Update: uit Deens onderzoek blijkt dat prostituees geestelijk gezonder zijn dan de gemiddelde vrouw, hoewel hun levensstijl minder gezond is.)

Ik ben ook blij dat Jojanneke in ieder geval doet alsof ze naar sekswerkers luistert. Maar die indirecte methode is in het internettijdperk niet meer nodig. Je kunt ook gewoon het blog van de christelijke hoer Zondares lezen, of een van de 'happy hookers' op twitter volgen, bijvoorbeeld (redelijk safe for work wat betreft foto's):

• Amber_LINDA
• BAASOVEREIGENDOOS
  
• EenEscort 
• Felicia Anna
• Freya Caja van Tolie
• Hella Dee
• KanStaandPijpen
• Roos Schippers
• Rossa
• Stella Dus 

En ik heb op zondagavond een vrolijk, zelfverzekerd meisje van plezier geïnterviewd. Zij laat niet over zich lopen, ze selecteert nieuwe klanten streng en ze doet alleen waar ze zelf zin in heeft. Dat interview verschijnt later deze week ergens op internet.

Namen zijn raar

Bij de Olympische Winterspelen in Sotsji kregen Sjinkie Knegt en Carien Kleibeuker evenveel aandacht voor hun bijzondere naam als voor hun bronzen medaille. Toch is een bijzondere naam eigenlijk heel gewoon. In de Olympische ploeg van 43 wintersporters (inclusief twee reserves) komen meer opvallende namen voor: Yannick Greiner, de voornamen Bror, Bell, Yara en Dimi, en achternamen als Bökkerink en Van der Wart. En namen zoals Wüst, Tuitert en Sauerbreij die vertrouwd klinken doordat we eraan gewend zijn geraakt.

Onder de schaatsers zullen Friese en Saksische achternamen oververtegenwoordigd zijn, maar we zien minstens evenveel ongewone namen bij het Nederlands voetbalelftal (met meer allochtonen) of in een overzicht van de Nederlandse profwielrenners (met meer zuiderlingen). Het zal ook niet aan de topsport liggen. Er is gewoon een enorme variatie aan namen in Nederland: volgens het Meertens Instituut zijn er 300.000 familienamen in gebruik. Ze staan allemaal in de Nederlandse Familienamendatabank, waarin ik heb opgezocht hoe vaak de namen van Sotsji-gangers voorkomen, op basis van de Gemeentelijke Basisadministratie in september 2007. De liefhebbers kunnen alle cijfers nakijken in deze spreadsheet. Bijna de helft (21) van deze sporters heeft een achternaam die door minder dan 1000 mensen wordt gedragen. Naar voornamen heb ik niet gekeken, want die veranderen zo snel dat het moeilijk is een meetpunt te kiezen.

Deze variatie aan namen is belangrijk voor een schrijver die een realistische roman probeert te schrijven. Toen ik een aankondiging van een 'literaire thriller' las, viel het me op dat alle hoofdpersonen een naam hadden die ik wel eens eerder had gehoord - maar ook weer niet een naam uit de top-10 van meest voorkomende namen, zoals De Jong (de nummer 1, in Sotsji vertegenwoordigd door Antionette, Bob en Dimi de Jong, die bij mijn weten geen familie zijn). Namen van sporters die in zo'n damesroman terecht zouden kunnen komen zijn bijvoorbeeld Judith Vis, Stefan Groothuis, Koen Verweij en Yvonne Nauta. Ik kan me voorstellen dat een romanschrijver een naam voor de hoofdpersoon kiest die vertrouwd overkomt, zodat de lezer zich makkelijk kan identificeren met de hoofdpersoon. Een opvallende naam zou te veel afleiden, en een al te bekende naam ook, want daarbij zal iedereen denken aan mensen die hij kent. Maar het komt onnatuurlijk over als alle personages een doorsneenaam hebben.

Om mijn indruk te testen, heb ik de term 'literaire thriller' gegoogled en 45 namen genoteerd van personages die ik in beschrijvingen tegenkwam. Vervolgens heb ik weer de frequentie van de achternamen opgezocht in de Familienamendatabank. In de tabel hierboven worden de resultaten uitgesplitst naar orde van grootte. Bij de sporters is de categorie van 100 t/m 999 naamdragers de grootste, terwijl bij de romanpersonages de categorie van 1000-9999 naamdragers de grootste is. In de romans worden 8 namen gebruikt die helemaal niet in Nederland voorkomen, vooral neutraal klinkende namen als Bleiswijk en Zuiderland.

In thrillers zijn doorsnee-achternamen dus inderdaad oververtegenwoordigd, onder de hoofdpersonen tenminste. Of de lezers zich eraan storen weet ik niet, maar wie een realistische indruk wil maken zou rekening moeten houden met de rijke variatie aan namen die ons land rijk is. En wie niet per se een realistische indruk wil maken, kan een grappige naam als Gigengack gewoon in het telefoonboek vinden.

3 jaar bi-forum: bi's denken niet alleen aan seks

Op 22 januari 2010 werd het Grote Bi-Forum geopend op http://www.bi-forum.nl, dus vandaag bestaat het precies drie jaar. In die drie jaar zijn er 8065 berichten geplaatst in 1309 onderwerpen, door 872 forumleden. Het bi-forum is een open-minded discussieforum voor iedereen die biseksueel is of belangstelling heeft voor biseksualiteit. Het is opgericht door het Landelijk Netwerk Biseksualiteit (LNBi) omdat contact tussen biseksuelen onderling belangrijk is voor hun emancipatie. Het helpt om bij elkaar te herkennen hoe je je als bi voelt, met elkaar te bespreken hoe je in het dagelijks leven omgaat met relaties, en elkaar af en toe eens een hart onder de riem te steken. Via dit forum bereikt het LNBi ook vrouwen, mannen en transgenders die niet naar activiteiten voor bi's komen, waaronder mensen die twijfelen over hun geaardheid en bi's die in de kast zitten.

Op het forum is een lijst geplaatst met de 21 populairste onderwerpen, die meer dan 2000 keer zijn gelezen. (Een onderwerp is in dit verband niet een thema, maar een afzonderlijke discussie, ook bekend als draadje of topic). Deze lijst geeft een aardige indruk van wat er leeft onder biseksuele Nederlanders. Het lijkt erop dat bi's net gewone mensen zijn: ze kletsen, eten, gaan uit en kijken naar tv, films en mooie mensen. Er zijn discussies over seks bij, maar het gaat ook over hoe en wanneer je een coming-out doet, hoe je aan een serieuze relatie komt, hoe een partner met je biseksualiteit omgaat, en welke verschillen tussen mannnen en vrouwen er zijn.

Dit is de top-10 van de populairste onderwerpen:

1. De forumbar (8719 keer bekeken)
2. Schoonheid (6445)
3. Gay sauna's (3995)
4. Wanneer vertel je dat je bi bent? (3485)
5. Ben hetero, maar toch... (3455)
6. Favoriete tv-series (3042)
7. Kracht (3006, over partner)
8. Waarom blijven bi-mannen in de kast? (2872)
9. Films met biseksuele thema's, aanvullen graag! (2806)
10. Trio's (2721)

De volledige lijst, plus nog meer interessante info, vind je op http://www.bi-forum.nl/viewtopic.php?f=2&t=1395

Stemverklaring

Morgen ga ik stemmen op Kim Winkelaar, nr. 3 van lijst 14, de Libertarische Partij. Als accountmanager voor een IT-bedrijf merkte hij hoeveel geld de overheid verspilt. Hij voerde actie tegen zinloze snelheidsboetes en de Europese grondwet. Tien jaar geleden voorspelde hij de werkelijke kosten van de Amsterdamse Noord/Zuidlijn. Hij vergeleek het euro-steunfonds ESM met de 'richtlijnen voor verantwoord spelen' en concludeerde dat Jan-Kees de Jager gokverslaafd is.

Ik ben geen libertariër, maar de VVD heeft mijn stem gebruikt om de belastingen met 9 miljard euro te verhogen. Nu strooit Rutte weer met mooie liberale slogans, maar daar trap ik niet meer in. Het blijft me wel dwarszitten dat Geert Wilders er verantwoordelijk voor is dat een stem op de VVD geen zin meer heeft, want door zijn onbetrouwbaarheid is een rechtse regering onmogelijk geworden. Voor de Provinciale Staten heb ik op de PVV gestemd. Dat zal ik in ieder geval nooit meer doen.

Flandres

Flandres gaat over lompe en stugge boeren uit Cuttekerque die oorlog moeten voeren in een anoniem woestijnland, blijkbaar als dienstplichtigen. De soldaten pesten hun zwarte maat, schieten een kind dood, maken meer burgerslachtoffers, bemannen een gevaarlijke buitenpost en verkrachten een plaatselijke vrouw. Ze hebben moreel noch moraal, geen fatsoenlijke training, geen kameraadschap, geen plaatselijke bondgenoten, geen provinciaal reconstructieteam, geen inlichtingen, geen contact met het thuisfront. Er is niets positiefs aan hun avontuur onder de hete zon, alleen maar doffe ellende.

De allerstugste boer die om onduidelijke redenen de hoofdpersoon is, overleeft de hel dankzij een plotwending die in een B-film een aardige martelscène had kunnen opleveren, als er niet zo'n zware nadruk op was gelegd. Waarschijnlijk dacht de regisseur dat hij daarmee een schokkend inzicht gaf in de mysteries van de vrouwelijke ziel. Onze meelopende held komt thuis en vind een soort van troost bij zijn buurmeisje, die terwijl hij op uitzending was hun kind had laten aborteren in België. De lamlul had voordat hij vertrok gezegd dat ze alleen maar maatjes waren, 'copain-copine'.

De VPRO-recensent noemt deze pacifistische propaganda "indringende beelden zonder verder aan moraliteiten of uitleg te doen". Ja, als het beeld dat je laat zien compleet eenzijdig is, hoef je er geen moralistisch praatje bij te houden. Het doet me denken aan bepaalde kranten die op hun opiniepagina zorgen voor een evenwicht tussen links en rechts, maar op de nieuwspagina's hun echte mening laten horen. Zo'n progressieve filmrecensent herkent de propaganda van Dumont natuurlijk niet als propaganda, omdat alles naadloos in zijn wereldbeeld past. Ondertussen zat ik zes jaar geleden in de bioscoop te balen, want door dergelijke recensies verwachtte ik een amorele film die de rauwe werkelijkheid zou laten zien. Het enige pluspunt van Flandres is dat de film maar 91 minuten duurt. Maar in de bioscoop voelde het als de langste drie uur van mijn leven.

Mijn koopkrachtplaatje

Het kabinet voorspelt een koopkrachtdaling van 1% voor de gemiddelde Nederlander, terwijl voor sommige groepen een daling van 5% dreigt. Als zelfstandige lig ik niet wakker van dergelijke cijfers. Sinds ik in maart 2002 eigen baas ben geworden, is mijn inkomen voortdurend met dubbele cijfers gestegen of gedaald. Om dat eens duidelijk te maken voor mensen met een vast inkomen, heb ik een grafiek gemaakt van mijn omzet per kwartaal (in percentages van het gemiddelde over de hele periode, want ik wil niet opscheppen over hoeveel ik verdien):

Twitterlied voor babyboomers

Twitter bestaat vandaag vijf jaar. Hoe kun je dat beter vieren dan door erover te zingen? Schrik niet, dat ga ik zelf niet doen. Ik heb ook geen lied geschreven, maar wel een lied uit 1966 bewerkt, om de geest van Twitter te vertalen voor de generatie die stencils, buttons, posters en spandoeken als sociale media gebruikte.

Vraag me niet waarom, maar ik heb ooit een MP3 gedownload van het nummer Een van hen ben ik (video, tekst) van protestzanger Armand over zijn stamkroeg De Poort van Kleef. (Ja, Armand heeft een eigen site, met een mooie autobiografie). Oorspronkelijk de A-kant van zijn grote hit Ben ik te min. Toen ik het hoorde, herkende ik meteen de virtuele stamkroeg waar ik tegenwoordig iedere dag aan de bar hang. Ik hoefde alleen maar drie zinnen in de eerste strofe en hier en daar een paar woorden te veranderen:

Mooie woorden

Vandaag bestaat de nieuwsbrief A.Word.A.Day van Anu Garg 17 jaar. Dit is een van de twee nieuwsbrieven die ik iedere ochtend iedere werkdag lees, naast het dagelijkse gedicht van de Coster-lijst. Er bestaan wel meer nieuwsbrieven met 'het woord van de dag', maar dit is de enige die me blijft boeien. Bijna iedere week komen er wel een of meer woorden voorbij die ik nog niet kende, terwijl ik toch van de Engelse taal mijn vak heb gemaakt. Als de betekenis en de etymologie van het woord niet zo bijzonder zijn, zijn er altijd nog de extra's: het weekthema, een voorbeeldcitaat en een filosofisch citaat als 'A Thought For Today'. Het bevalt me wel dat Garg in die gedachten en de wekelijkse inleiding op maandag zijn eigen opvattingen laat doorschijnen, ook al denk ik er vaak anders over (hij is blijkbaar atheïst, vegetariër en pacifist). Die meningen geven er kleur aan, terwijl hij zich over taalkwesties meestal op de vlakte houdt.

Het thema van deze week is uiteraard woorden van 17 letters; het eerste is predestinarianism. (Dat woord kende ik nog niet, maar het begrip maar al te goed.) En omdat 17 ook het aantal lettergrepen van een haiku is, is er een dichtwedstrijd aan vastgeknoopt. Voor elk van de vijf woorden van deze week is er een prijs voor de beste haiku over of met dat woord. Er verschijnt trouwens ieder weekend een mail met reacties van lezers, met een prijsje voor de leukste reactie, meestal een T-shirt (het gaat natuurlijk om de eer). Een van de vaste reageerders is open source-guru Richard Stallman. Er zijn een miljoen lezers, maar in Nederland verdient A.Word.A.Day meer bekendheid.

Mijn favoriete stoplicht

Mijn favoriete stoplicht in Utrecht staat op de kruising van de Marnixlaan met de Van Hoornekade, als je van de Marnixbrug naar de Amsterdamsestraatweg fietst. Het leuke van dit stoplicht is dat rood licht hier veiliger is dan groen licht. Iedere keer als ik hier door rood fiets terwijl andere fietsers staan te wachten, ben ik onder de indruk van mijn eigen slimheid.

Een thuiswedstrijd voor de PVV in de Senaat

Het NOS-verkiezingsdebat van gisteravond in de Eerste Kamer was inhoudelijk niet boeiend. Maar juist daarom was het een geschikte aanleiding om te kijken naar een paar technische aspecten van een politiek debat: het publiek, de stellingen waarover gedebatteerd werd en de manier waarop de deelnemers zich presenteerden.

Om te beginnen wil ik twee dingen noemen die goed gingen:

• Het was een goede keuze om alleen lijsttrekkers voor de Eerste Kamer uit te nodigen. Zo'n duidelijke keuze was in ieder geval beter dan het debat van afgelopen zondag op Radio 1, waar een mengelmoesje van politiek leiders uit de Tweede Kamer en lijsttrekkers voor de Eerste Kamer kwam opdraven. Ook al worden deze lijsttrekkers niet direct gekozen, ze hebben meer met de Provinciale Statenverkiezingen te maken dan de fractievoorzitters uit de Tweede Kamer. Wie niet alle Nederlandse politici kent, kan de Wie is wie van de NOS raadplegen.
  

• De verdeling in twee groepjes van vier werkte prima. Vier deelnemers was genoeg voor een levendige discussie, terwijl het overzichtelijk bleef. Misschien hadden de inleiding en de afsluiting beter kunnen worden weggelaten, zodat er tijd was geweest voor vier verschillende groepjes van vier.

Publiek

In de Eerste Kamer was er weinig ruimte voor publiek. Zelfs bij de hoogtepunten klonk het applaus aarzelend. Misschien had het debat net zo goed zonder publiek kunnen worden gehouden. Bij verkiezingsdebatten is het tegenwoordig de gewoonte dat iedere partij evenveel aanhangers mag uitnodigen. Dat is begrijpelijk, want niemand wil het risico lopen dat de tegenpartij meer aanhang heeft in de zaal, maar de functie van een debat is het overtuigen van een neutraal publiek. Als je niet kunt horen hoe een neutraal publiek reageert, ontbreekt zowel voor de kijkers als voor de deelnemers het belangrijkste gevoel.

De impact van het woord

Vanavond is er in Frascati (020) een avondvullend programma over 'de macht van het woord'. Ik ben niet uitgenodigd, maar er is wel een masterclass retorica door classicus David Rijser en een monoloog van de Vlaamse acteur Valentijn Dhaenens, een ode aan 2500 jaar redevoeren, met fragmenten uit bekende en minder bekende toespraken.

Morgenavond wordt er na dezelfde monoloog een debat gehouden over 'de maatschappelijke impact van taalgebruik' (waarmee subtiel wordt aangegeven dat het die avond niet over de schoonheid van retorische taal gaat), tussen Bas Heijne en prof. Jaap de Jong, ingeleid door Xandra Schutte. Een hoog NRC- en Groene Amsterdammer-gehalte dus, want Frascati ligt nu eenmaal binnen de grachtengordel. Zo kunnen 'niet de minste intellectuelen' aan het begin van de verkiezingscampagne waarschuwen dat de democratie wordt bedreigd door abjecte volksmenners die haat en angst zaaien...

Lizzy van Leeuwen kan er niet om lachen

Trrring! *)

- Hallo, met Edwin den Boer.

- Hallo, u spreekt met Lizzy van Leeuwen. U heeft mij een boekje gestuurd met de titel Overtuigen omdat daarin een artikel van mij over Geert Wilders besproken wordt. Dat gedeelte heb ik ook gelezen, maar ik moet zeggen dat u de plank helemaal misslaat.

- O ja?

- Ja, u beschrijft het als een aanval op Geert Wilders, maar zo was het helemaal niet bedoeld. Zowel de Groene Amsterdammer als ik hebben vele boze brieven gehad omdat het een steunbetuiging aan Geert Wilders zou zijn.

- Dat vind ik een merkwaardige interpretatie van het artikel, en die laat ik voor rekening van die mensen.

- Nou, niet de minste intellectuelen reageerden positief omdat iemand eindelijk eens onpartijdig over Wilders schreef.

- Ha ha.

- U lacht erom?

- Ja, daar lach ik om.

- Dan zie ik geen andere mogelijkheid dan dit gesprek te beëindigen.